Piątek – 03.08.12

Plan naszego safari.

Dziś mamy do pokonania jeden z trudniejszych odcinków. Z Pushkar (na mapie wyżej punkt K) do Udaipur (punkt L), tj. około 320 km. Kierowca szacuje, że jazda zajmie nam około 9 godzin (jak się później okazało – było to 7,5 godziny).

Ruszamy około godziny dziewiątej. Jest względnie „chłodno” :-), wieje lekki wiaterek. Wszyscy zdrowi i zadowoleni z poprzedniego dnia w Pushkar. Było naprawdę ciekawie, trzymam więc aparat na kolanach z nadzieją, że może jeszcze wyjeżdżając z miasta uda się coś ciekawego ustrzelić:

Na obrzeżach miasta żegna nas stadko hulmanów:

Stado hulmanów. Pushkar. Indie.

W trasie nic szczególnego się nie dzieje. Mijamy kolejne miasta i miasteczka, co ciekawsze sytuacje staram się udokumentować:

Z trasy Pushkar – Udaipur. Indie.

Gdzieś w połowie drogi zatrzymujemy się na posiłek w przydrożnym barze:

W barze na trasie Pushkar – Udaipur. Indie.

Po objedzie przejeżdżamy przez góry. Singh skupia się na prowadzeniu pojazdu, bo jest ciasno, kręto i niebezpiecznie, za to my podziwiamy przez okno górskie widoki:

Około 16.30 meldujemy się w hotelu „Mewar Darshan” w Udaipur.

Safari dzień siedemnasty - Udaipur dzień pierwszy

Udaipur (ponad pół miliona mieszkańców) – miasto leży na wysokości 600 m nad poziomem morza nad jeziorem Pichola. Jest tu oczywiście wiele zabytków: pałace, świątynie, itp., jest też zoo. Jutro wybieramy się na całodniowe zwiedzanie miasta, a dzisiaj – po mniej więcej godzinnym odpoczynku – wyszliśmy rozpoznać okolicę:

Udaipur. Indie.

Ta część miasta, w której mieszkamy jest bardzo podobna do przedmieść Delhi. Ciasne, zatłoczone ulice, praktycznie bez chodników. Ludzie i pojazdy poruszają się w jakby tunelach, a nad głowami pajęczyna przewodów. Staram się w wizjerze złapać pion i poziom, ale jakoś nie mogę. Hm – coś tu jest krzywe, albo budynki, albo te słupy przytrzymujące kilometry kabli.

Nieprzyjemne miejsce. Ściemnia się, z ulgą wracamy do hotelu, gdzie jak zwykle kolejka do jednego laptopa skutecznie opóźnia prace nad dziennikiem podróży. Kiedy już odzyskałem laptopa :-) i zostałem sam na placu boju – jest na tyle późno, że zmęczenie bierze górę i jedyne co jestem w stanie zrobić, to za przykładem innych pójść spać :-). Dobranoc.

Komentarze: pokaż komentarze (2)