Czwartek – 09.08.12

Pustynia Thar zajmuje powierzchnię 237 tys. km kwadratowych, czyli trochę więcej niż 3/4 powierzchni Polski. W obiegowym pojęciu pustynia kojarzy się z wysokimi wydmami piasku, jednak Thar prawie w całości pokryta jest ubogą szatą roślinną zapobiegającą tworzeniu się wydm. Wygląda to mniej więcej tak:

Pustynia Thar. Indie.

Są jednak na pustyni rejony zupełnie pozbawione roślinności i tam tworzą się prawdziwe pustynne wydmy. Jeden z takich rejonów – to rezerwat Sam sand dunes leżący około 42 km na zachód od Jaisalmer (i około 50 km na wschód od granicy z Pakistanem):

Trasa do Sam sand dunes.

Ponieważ wczoraj deszcz nam przeszkodził w fotografowaniu – zamówiłem na dziś rano transport i przed szóstą rano Ewa, Martyna, Piotr i ja ruszamy do rezerwatu. Jedziemy dość długo odkrytym samochodem, więc szyby nie przeszkadzałyby w robieniu zdjęć, ale niestety – jest za ciemno. Kiedy dojechaliśmy na miejsce – słońce wysuwało się zza wydm:

Wschód słońca nad Thar. Indie.

Dość długo spacerujemy, robimy zdjęcia i żałujemy, że nie udało się zanocować na pustyni :-(. Ale tym razem przynajmniej nie pada i zdjęcia są:

Pustynia Thar. Indie.

Około 7.30 ruszamy w drogę powrotną. Teraz jest widno, mogę więc dokumentować trasę do Jaisalmer:

Z trasy Sam sand dunes – Jaiselmer.

O 9.30 – już w komplecie – ruszamy w dalszą drogę. Pogoda dobra, nie pada, nie jest zbyt gorąco, rano na pustyni było nawet trochę chłodno. Jechaliśmy kilkadziesiąt kilometrów jeepem bez szyb i drzwi. Przewiało nas nieźle :-), więc teraz z przyjemnością wygrzewamy się w naszym busie.

Dzisiaj jedziemy do Bikaner. Potem już tylko Mandawa i Delhi :-):

Plan naszego safari.

Do przejechania mamy odcinek N – O, tj. około 330 km. Trochę przysypiam – w końcu rano już się napracowałem :-), ale kiedy Singh zatrzymał się, żeby zatankować – trafiła się gratka:

Z trasy Jaisalmer – Bikaner. Indie.

Około czternastej kwaterujemy się w hotelu Harasar Haveli.

Safari dzień dwudziesty trzeci - Bikaner dzień pierwszy

Bikaner – miasto założone w roku 1486 r. na pustyni Thar na wysokości 242 m nad poziomem morza. Ponad dwa miliony mieszkańców.

Po południu poszliśmy pozwiedzać miasto. Przeszliśmy na piechotę może z kilometr wzdłuż jednej z głównych ulic. Minęliśmy m.in. fort Junagarh:

Potem skręciliśmy w boczne uliczki i tu wszyscy jednogłośnie powiedzieli, że mamy dość. To trudne do opisania. Tam gdzie są forty, świątynie, zabytki – jest w miarę „normalnie” (jak w innych turystycznych miejscach). Wyjście na tereny nieturystyczne – to jest duże przeżycie (rynsztok, woń, kurz, hałas, ciasnota, spiekota). Wracamy do hotelu.

Komentarze: pokaż komentarze (3)