Środa – 18.07.12

Dzisiaj po śniadaniu ruszamy w drogę. Orientacyjny plan naszego safari jest następujący:

Plan naszego safari.

Do przejechania mamy około 233 km z punktu A (przykrytego na mapce przez punkt Q) do punktu B. W punkcie B znajduje się Park Narodowy im. Jima Corbetta. Jim Corbett – to myśliwy, który w pewnym momencie swojego życia zrozumiał, że jednak lepiej jest chronić zwierzęta, niż je zabijać i z myśliwego stał się zagorzałym obrońcą dzikich zwierząt. Jedziemy zwiedzić tereny, na których Corbett polował, a potem utworzył rezerwat. Mamy wielką nadzieje na sfotografowanie w naturze tygrysów, choć pora monsunowa temu nie sprzyja.

Wyruszamy parę minut po godzinie siódmej. Niestety Dike nie jedzie z nami (jak zrozumieliśmy – ze względów rodzinnych będzie mógł do nas dołączyć w późniejszym czasie). Tymczasem jego obowiązki pełnić będzie Singh. Pierwsze kilkanaście kilometrów przedzieramy się przez zatłoczone centrum Delhi. Wygląda to mniej więcej tak:

Delhi. Indie.

Potem wyjeżdżamy z miasta i jest nieco luźniej na drodze. Ruch uliczny jest tu nie do opisania. Teoretycznie ruch jest lewostronny, praktycznie w obie strony – naprzeciw siebie – nacierają dwie kolumny pojazdów i pieszych. Do zderzeń nie dochodzi tylko z jednego powodu – tuż przed zderzeniem pojazdy zaczynają na siebie trąbić. Jakiś niepojęty system echolokacji powoduje, że kierowcy i piesi rozumieją te sygnały i w cudowny sposób omijają się z dokładnością do kilku centymetrów:

Delhi. Indie.

Stopniowo, w miarę oddalania się od Delhi, krajobraz z miejskiego staje się rolniczy. Po obu stronach drogi ciągną się rozległe plantacje ryżu:

Pola ryżowe. Indie.

Oprócz pieszych, rowerzystów, motocyklistów i samochodów można teraz zobaczyć również wozy ciągnięte przez bydło, którymi powożą całkiem mali chłopcy:

Gdzieś na trasie między Delhi, a Jim Corbett National Park. Indie.

Około piętnastej rozpoczynamy

Safari dzień pierwszy - Jim Corbett National Park

Po zakwaterowaniu się w ośrodku dla turystów o nazwie „Jungle Club Resort” położonym na terenie parku, wsiadamy do dwóch sześcioosobowych jeepów i w drogę:

Ekipa Jacka w Jim Corbett National Park. Indie.

Jest pora monsunowa. Co prawda w Indiach klimat również się zmienia i od wielu dni tu nie padało, a Hindusi mówią, że to nienormalne, to jednak czuje się w powietrzu wilgoć. Są momenty, kiedy mimo że nie pada z powietrza wytrącają się krople wody. W taką pogodę wjeżdżamy w dżunglę:

To nie sawanna w Masai Mara – tu jest ciemno i ponuro, o dobre zdjęcia raczej będzie trudno :-(. Za to warstwa dźwiękowa jest niesamowita. Jest głośno jak na ruchliwej ulicy. Szum, skrzeczenie – trudne do opisania. Nie wiem z ilu – setek, tysięcy czy milionów gardeł wydobywa się miarowy, jednostajny zgiełk:

Odgłosy dżungli. Indie.

Pewno jest tu też sporo większych zwierząt, ale są płochliwe. Słychać tylko trzaski łamanych gałęzi. Coś tam jednak mimo wszystko udaje się sfotografować:

Hulman szary. Jim Corbett National Park. Indie.

Rezus. Jim Corbett National Park. Indie.

Do ośrodka wracamy przed dwudziestą. Jest już prawie ciemno. Udaje mi się napisać parę zdań, ale zmęczenie bierze górę i muszę wyłączyć komputer. Dobranoc.

Komentarze: pokaż komentarze (2)